boxwood stories

Chleb na zakwasie stał się dla wielu ludzi niejako wybawieniem, chrupiącą dobrocią odwracającą naszą uwagę od stresu związanego z tym, co dzieje się na świecie. Dla mnie jest poczuciem bezpieczeństwa, wielką zagadką, którą codziennie rozumiem coraz lepiej, reprezentacją wszystkiego dobrego, co dzieje się w tym czasie, przypomnieniem tego, co ważne. Bo oprócz mąki (która jest teraz towarem luksusowym) ten chleb potrzebuje czasu i miłości (które były towarem luksusowym przed epidemią, kiedy nikt czasu na miłość i cierpliwość nie miał). Kilka dni temu przyłączyłam się do Sourgough Club prowadzonego przez cudowną Vanessę Kimbell i codziennie rozumiem zakwas coraz lepiej, a w moim ciepłym schowku powstaje właśnie najlepszy zakwas, jaki do tej pory zrobiłam, widzę to już teraz. Chętnie podzielę się swoją zdobytą wiedzą, kiedy sama nabędę więcej doświadczenia, póki co przedstawiam wam mój (póki co) ulubiony przepis na chleb, który piekę co drugi dzień. Moim zdaniem jest przepyszny i w smak

W życiu należy cieszyć się małymi rzeczami. Uśmiechem sąsiadki, pięknym koncertem na żywo (dziś Daria Zawiałow cudnie śpiewa), zachodem słońca, zapachem lasu i drobnymi słodkościami, takimi jak te maleńkie ciasteczka, które rozpływają się na języku w trzy sekundy, przywołując smakiem szarpaniec mojej mamy. Składniki na około 30 ciasteczek: 120 g mąki pszennej 1/3 szklanki (40 g) mielonych migdałów 3 łyżki cukru szczypta cynamonu szczypta soli 100 g zimnego masła jedno żółtko z dużego jajka łyżka kakao Na bezę: jedno białko z dużego jajka pół szklanki cukru pudru Dżem z czarnej porzeczki Wykonanie: W misce mieszam ze sobą mąkę, mielone migdały, cukier, cynamon i sól. Dodaję masło, siekam nożem po czym wyrabiam je palcami jak na kruszonkę (trzeba uważać, żeby za bardzo nie rozgrzać masła dłońmi), całe ciasto można zrobić w malakserze, wtedy będziemy mieli pewnosć, że ciasteczka będą kruche. Na koniec dodaję żółtko i wyrabiam szybko ciasto, które później